فیاحامل الإسم الذى لیس مثله‏

توقّ من الأسواء تنج و تسلم‏

فذلک اسم اللّه جلّ جلاله‏

إلى کلّ مخلوق فصیح و أعجم‏

در شرف شمس مطالب و مقالات بسیار نوشته‏اند و اسرارى‏ نقل کرده‏اند. و بعضى رساله‏اى در شرح اسم اعظم که مرادش همین رموز شرف‏ شمس است نوشته است (شکل ۱ـ۶ـ۱ـ۴ـ۷ـ۲) ‏.^[۴۰۵]
(شکل ۱ـ۶ـ۱ـ۴ـ۷ـ۲)^[۴۰۶]
۲‚۶‚۱‚۴‚۷‚۲.حرز شفاء
( شکل ۲ـ۶ـ۱ـ۴ـ۷ـ۲)^[۴۰۷]
۳‚۶‚۱‚۴‚۷‚۲.دایره جنه الاسماء
دیگری دایره جنه السماء است که قدیمی ترن متن متعلق به ابا حامد غزالی است که در آن حرزی به صورت منظوم از حضرت نقل می کند و روای شخصی بنام ابامنذر است. و برای نوشتن آن آدابی به صورت منظوم از حضرت نقل شده است. بزرگانی مانند: آیت الله آقا نجفی اصفهانی،مرحوم سید ابوالحسن حافظیان، سید ابوالحسن رفیعی قزوینی( استاد حضرت امام ره)، آیت الله شیخ محمد تقی آملی ( رضوان الله تعالی علیهم اجمعین)در کتب و دستورات خود آن را نقل و عمل می نموده اند.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

( شکل ۳ـ۶ـ۱ـ۴ـ۷ـ۲) ^[۴۰۸]
( شکل ۷ـ۲)
۴‚۷‚۲.گونه های ظروف ادعیه مکتوب
۱‚۴‚۷‚۲.پوست آهو
« مَنْ تَعَذَّرَ عَلَیْهِ رِزْقُهُ وَ تَغَلَّقَتْ عَلَیْهِ مَذَاهِبُ الْمَطَالِبِ فِی مَعَاشِهِ ثُمَّ کَتَبَ لَهُ هَذَا الْکَلَامَ فِی رَقِّ ظَبْیٍ … وَ عَلَّقَهُ عَلَیْهِ أَوْ جَعَلَهُ فِی بَعْضِ ثِیَابِهِ الَّتِی یَلْبَسُهَا فَلَمْ یُفَارِقْهُ وَسَّعَ اللَّهُ رِزْقَهُ وَ فَتَحَ عَلَیْهِ أَبْوَابَ الْمَطَالِبِ فِی مَعَاشِهِ مِنْ حَیْثُ لَا یَحْتَسِبُ»^[۴۰۹] ، «إِنِّی لَأَعْرِفُ آیَتَیْنِ مِنْ کِتَابِ اللَّهِ الْمُنَزَلِ تُکْتَبَانِ لِلْمَرْأَهِ إِذَا عَسُرَ عَلَیْهَا وَلَدُهَا، تُکْتَبَانِ فِی رَقِّ ظَبْیٍ وَ یُعَلِّقُهُ فِی حَقْوَیْهَا»^[۴۱۰] ، « قَدْ شَکَا إِلَیْهِ السِّحْرَ فَقَالَ اکْتُبْ فِی رَقِّ ظَبْیٍ وَ عَلِّقْهُ عَلَیْکَ فَإِنَّهُ لَا یَضُرُّکَ وَ لَا یَجُوزُ کَیْدُهُ فِیکَ»^[۴۱۱] .
۲‚۴‚۷‚۲.کاغذ
« مَنْ تَعَذَّرَ عَلَیْهِ رِزْقُهُ وَ تَغَلَّقَتْ عَلَیْهِ مَذَاهِبُ الْمَطَالِبِ فِی مَعَاشِهِ ثُمَّ کَتَبَ لَهُ هَذَا الْکَلَامَ فِی… قِطْعَهٍ مِنْ أَدَمٍ وَ عَلَّقَهُ عَلَیْهِ أَوْ جَعَلَهُ فِی بَعْضِ ثِیَابِهِ الَّتِی یَلْبَسُهَا فَلَمْ یُفَارِقْهُ وَسَّعَ اللَّهُ رِزْقَهُ وَ فَتَحَ عَلَیْهِ أَبْوَابَ الْمَطَالِبِ فِی مَعَاشِهِ مِنْ حَیْثُ لَا یَحْتَسِبُ»^[۴۱۲] ،« إِذَا قَصَدْتَ إِنْسَاناً لِحَاجَهٍ فَاکْتُبْ ذَلِکَ وَ أَمْسِکْهُ فِی یَدِکَ الْیُمْنَى»^[۴۱۳]، « لِلْمَسْحُورِ وَ التَّوَابِعِ وَ الْمَصْرُوعِ وَ السَّمِّ وَ السُّلْطَانِ وَ الشَّیْطَانِ وَ جَمِیعِ مَا یَخَافُهُ الْإِنْسَانُ وَ مَنْ عُلِّقَ عَلَیْهِ هَذَا الْکِتَابُ لَا یَخَافُ اللُّصُوصَ وَ السَّارِقَ وَ لَا شَیْئاً مِنَ السِّبَاعِ وَ الْحَیَّاتِ وَ الْعَقَارِبِ وَ کُلَّ شَیْ‏ءٍ یُؤْذِی النَّاسَ»^[۴۱۴]،« یُکْتَبُ عَلَى وَرَقَهٍ وَ تُرْبَطُ بِخَیْطٍ مِنْ کَتَّانٍ غَیْرِ مَفْتُولٍ وَ تُشَدُّ عَلَى فَخِذِهَا الْأَیْسَرِ، فَإِذَا وَلَدَتْهُ قَطَعْتَهُ مِنْ سَاعَتِکَ وَ لَا تَتَوَانَى عَنْهُ.»^[۴۱۵] .
۳‚۴‚۷‚۲.غلاف شمشیر
« إِنَّ جَدَّهُمْ عَلِیّاً ص کَانَ یَتَعَوَّذُ بِهَا مِنَ الْأَعْدَاءِ وَ کَانَتْ مُعَلَّقَهً فِی قِرَابِ سَیْفِهِ»^[۴۱۶]، «رَأَیْتُ عَلَى حَمَائِلِ سَیْفِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع کِتَابَهً فَقُلْتُ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ مَا هَذِهِ الْکِتَابَهُ عَلَى سَیْفِکَ فَقَالَ هَذِهِ إِحْدَى عَشْرَهَ کَلِمَهً عَلَّمَنِیهَا رَسُولُ اللَّهِ ص أَ فَتُحِبُّ أَنْ أُعَلِّمَکَ إِیَّاهَا فَتُحْفَظَ فِی سَفَرِکَ وَ حَضَرِکَ وَ لَیْلِکَ وَ نَهَارِکَ وَ مَالِکَ وَ وُلْدِکَ فَقُلْتُ نَعَمْ- فَقَالَ ع إِذَا صَلَّیْتَ الصُّبْحَ وَ فَرَغْتَ مِنْ صَلَاتِکَ فَقُلِ..»^[۴۱۷] ، « عُوذَهٌ رُوِیَ أَنَّهَا وُجِدَتْ فِی قَائِمِ سَیْفِ مَوْلَانَا عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ وَ کَانَتْ فِی قَائِمِ سَیْفِ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ هِیَ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ أَسْأَلُکَ یَا مَلِکَ الْمُلُوکِ الْأَوَّلُ الْقَدِیمُ الْأَبَدِیُّ الَّذِی لَا یَزُولُ وَ لَا یَحُولُ…»^[۴۱۸] .
۴‚۴‚۷‚۲.خاک
«وَ مَنْ خَافَ مِنْکُمُ الْأَسَدَ عَلَى نَفْسِهِ وَ دَابَّتِهِ وَ غَنَمِهِ فَلْیَخُطَّ عَلَیْهَا خِطَّهً وَ لْیَقُلِ اللَّهُمَّ رَبَّ دَانِیَالَ وَ الْجُبِّ- وَ کُلِّ أَسَدٍ مُسْتَأْسِدٍ احْفَظْنِی وَ غَنَمِی»^[۴۱۹]‏ : « هر کس از شما از شیر بر خود و چهار پا و رمه‏اش بترسد باید خطى روی خاک گرد آن بکشد و بگوید: «اللّهم ربّ دانیال و الجبّ و کلّ اسد مستأسد احفظنى و غنمى» بار الها، پروردگار دانیال و چاه و هر شیر شرزه، من و گوسفندم را نگهدار.
۸‚۲.گونه های زمان دعا
یکی از عوامل تسریع در اجابت دعا انتخاب زمان مناسب است؛ در روایات منقول از حضرت، ایشان برای زمان هایی خاص دعا را سفارش نموده اند و سیره عملی حضرت نیز بر اساس آنچه که به ما رسیده موید آن است.
۱‚۸‚۲.زمان های سفارش شده برای دعا
روز جمعه: « أَکْثِرُوا فِیهِ‏ مِنَ‏ التَّضَرُّعِ‏ إِلَى‏ اللَّهِ‏ وَ الدُّعَاءِ وَ مَسْأَلَهِ»^[۴۲۰]
روز عید قربان: « یَوْمَ الْأَضْحَى وَ هُوَ یَقُولُ أَیُّهَا النَّاسُ هَذَا یَوْمُ‏ الثَّجِ‏ وَ الْعَجِ‏ ..وَ الْعَجُّ الدُّعَاءُ فِیهِ فَعِجُّوا إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَل‏»^[۴۲۱]
ساعت خاصی از شب: «لَیْلَهً مِنَ اللَّیَالِی فَنَظَر فِی نَوَاحِی السَّمَاءِ ثُمَّ قَالَ وَ اللَّهِ رَبِّ دَاوُدَ إِنَّ هَذِهِ السَّاعَهَ لَسَاعَهٌ مَا یُوَافِقُهَا عَبْدٌ مُسْلِمٌ- یَسْأَلُ اللَّهَ فِیهَا خَیْراً إِلَّا أَعْطَاهُ إِیَّاهُ إِلَّا أَنْ یَکُونَ عَرِیفاً أَوْ شَاعِراً أَوْ صَاحِبَ کُوبَهٍ أَوْ صَاحِبَ عَرْطَبَهٍ»^[۴۲۲]
بعد از نماز واجب: « لَا تُقْبَلُ‏ مِنْ‏ عَبْدٍ صَلَاهٌ حَتَّى یَسْأَلَ اللَّهَ الْجَنَّهَ وَ یَسْتَجِیرَ بِهِ مِنَ النَّارِ وَ یَسْأَلَهُ أَنْ یُزَوِّجَهُ مِنَ الْحُورِ الْعِینِ إِذَا قَامَ أَحَدُکُمْ إِلَى الصَّلَاهِ فَلْیُصَلِّ صَلَاهَ مُوَدِّع‏»^[۴۲۳]، « فَإِذَا فَرَغْتَ مِنَ الصَّلَاهِ فَاجْتَهِدْ فِی‏ الدُّعَاءِ»^[۴۲۴]، «‏ إِذَا فَرَغَ أَحَدُکُمْ مِنَ الصَّلَاهِ فَلْیَرْفَعْ یَدَیْهِ إِلَى السَّمَاءِ وَ لْیَنْصَبْ‏ فِی‏ الدُّعَاءِ »^[۴۲۵]
ماه مبارک رمضان: « عَلَیْکُمْ‏ فِی‏ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ بِکَثْرَهِ الِاسْتِغْفَارِ وَ الدُّعَاءِ»^[۴۲۶]
قبل از شروع جنگ: « شُدُّوا الْأَضْرَاسَ‏ وَ أَکْثِرُوا الدُّعَاء»^[۴۲۷]
شب نیمه شعبان: «لیله النصف من شعبان‏ و روی‏ أن أمیر المؤمنین ع لم‏ یکن‏ ینام‏ فیها محییا لعباده الله عز و جل بالصلاه و الدعاء و تلاوه القرآن»^[۴۲۸]، « ما من عبد یحییها و یدعو بدعاء الخضر علیه السلام الّا أجیب له.»^[۴۲۹]
در دل شب: « مَنْ کَانَتْ لَهُ حَاجَهٌ سِرّاً بَالِغَهً مَا بَلَغَتْ إِلَیَّ أَوْ إِلَى غَیْرِی فَلْیَدْعُنِی فِی جَوْفِ اللَّیْلِ »^[۴۳۰]
شب عید فطر، شب عید قربان، شب اول محرم، شب عاشورا، شب اول رجب:«إِنِ اسْتَطَعْتَ‏ أَنْ‏ تُحَافِظَ عَلَى‏ لَیْلَهِ الْفِطْرِ وَ لَیْلَهِ النَّحْرِ وَ أَوَّلِ لَیْلَهٍ مِنَ الْمُحَرَّمِ وَ لَیْلَهِ عَاشُورَاءَ وَ أَوَّلِ لَیْلَهٍ مِنْ رَجَبٍ وَ لَیْلَهِ النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ فَافْعَلْ وَ أَکْثِرْ فِیهِنَّ مِنَ الدُّعَاءِ»^[۴۳۱]، « أَنَّ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ علیه السّلام کَانَ‏ لَا یَنَامُ‏ فِیهَا(اللیله الأولى‏ من شهرالشوّال) وَ یُحْیِیهَا بِالصَّلَاهِ وَ الدُّعَاءِ وَ السُّؤَالِ‏»^[۴۳۲]
روز عرفه : « لَا عَرَفَهَ إِلَّا بِمَکَّهَ وَ لَا بَأْسَ‏ بِأَنْ‏ یَجْتَمِعُوا فِی الْأَمْصَارِ یَوْمَ عَرَفَهَ یَدْعُونَ اللَّهَ.»^[۴۳۳]
هنگام صبح: « سُئِلَ عَنْ عَلِیٍّ ع قَالَ الْعُبُودِیَّهُ خَمْسَهُ أَشْیَاءَ خَلَاءُ الْبَطْنِ وَ قِرَاءَهُ الْقُرْآنِ وَ قِیَامُ اللَّیْلِ وَ التَّضَرُّعُ عِنْدَ الصُّبْحِ وَ الْبُکَاءُ مِنْ خَشْیَهِ اللَّه‏»^[۴۳۴]، « عنه علیه السلام :مَن کانَت لَهُ إلى رَبِّهِ عز و جل حاجَهٌ ، فَلیَطلُبها فی ثَلاثِ ساعاتٍ : ساعَهٍ فِی الجُمُعَهِ . وساعَهٍ تَزولُ الشَّمسُ حینَ تَهُبُّ الرِّیاحُ ، وتُفتَحُ أبوابُ السَّماءِ ، وتَنزِلُ الرَّحمَهُ ، ویُصَوِّتُ الطَّیرُ . وساعَهٍ فی آخِرِ اللَّیلِ عِندَ طُلوعِ الفَجرِ ؛ فَإِنَّ مَلَکَینِ یُنادِیانِ : هَل مِن تائِبٍ یُتابُ عَلَیهِ ! هَل مِن سائِلٍ یُعطى ! هَل مِن مُستَغفِرٍ فَیُغفَرَ لَهُ ! هَل مِن طالِبِ حاجَهٍ فَتُقضى لَهُ ! فَأَجیبوا داعِیَ اللّه ِ ، وَاطلُبُوا الرِّزقَ فیما بَینَ طُلوعِ الفَجرِ إلى طُلوعِ الشَّمسِ فَإِنَّهُ أسرَعُ فی طَلَبِ الرِّزقِ مِنَ الضَّربِ فِی الأَرضِ وهِیَ السّاعَهُ الَّتی یُقَسِّمُ اللّه ُ فیهَا الرِّزقَ بَینَ عِبادِهِ^[۴۳۵]: هر کس به پروردگارش حاجتى داشت، آن را در سه هنگام بطلبد: هنگام جمعه؛ هنگام زوال خورشید که بادها وزیدن مى‏گیرند و درهاى آسمان باز مى‏شود و رحمت فرود مى‏آید و مرغان، آواز مى‏دهند؛ و هنگام آخرِ شب،نزدیک دمیدن سپیده؛ چرا که دو فرشته بانگ مى‏زنند: آیا توبه‏کننده‏اى هست تا توبه‏اش پذیرفته شود؟ آیا درخواست کننده‏اى هست تا به او عطا شود؟ آیا آمرزش‏خواهى هست تا آمرزیده شود؟ آیا متقاضىِ حاجتى هست تا حاجتش برآورده شود؟پس، دعوت کننده خدا را اجابت کنید و روزى را در فاصله طلوع فجر تا طلوع آفتاب بجویید؛ زیرا این در جلب روزى، از تلاش و تکاپو مؤثّرتر است، و آن وقتى است که خداوند، در آن، روزى را میان بندگانش قسمت مى‏کند. »
هنگام قرائت قرآن، شنیدن صدای اذان و …« اغتَنِمُوا الدُّعاءَ عِندَ خَمسَهِ مَواطِنَ: عِندَ قِراءَهِ القُرآنِ، و عِندَ الأَذانِ، و عِندَ نُزولِ الغَیثِ، و عِندَ التِقاءِ الصَّفَّینِ لِلشَّهادَهِ، و عِندَ دَعوَهِ المَظلومِ؛ فَإِنَّها لَیسَ لَها حِجابٌ دونَ العَرش^[۴۳۶]‏: دعا کردن را در پنج هنگام، مغتنم شمارید: هنگام خواندن قرآن، هنگام اذان، هنگام بارش باران، هنگام برخورد دو صف براى شهادت، و هنگام دعاى ستم‏دیده؛ زیرا هیچ مانعى میان آن و عرش نیست‏».
۲‚۸‚۲.زمان ادعیه منقول از حضرت
۱‚۲‚۸‚۲.هر روز