جدول۴-۱۲: آزمون t جهت سنجش تفاوت میانگین احساس تنهایی بر حسب جنسیت

با توجه به عدم معناداری مقدار t در سطح ۰٫۰۵ ، نتیجه می شود که بین میانگین نمرات احساس تنهایی دانشجویان به تفکیک جنسیت تفاوت معناداری در سطح ۰٫۰۵ وجود ندارد. بنابراین فرضیه تحقیق رد می گردد. این یافته نشان می دهد که دانشجویان زن و مرد از نظر احساس تنهایی تفاوت معناداری با یکدیگر ندارند.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

فصل پنجم
بحث و نتیجه گیری
هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه تعهد هویت و ابراز وجود با احساس تنهایی در دانشجویان بود. به همین منظور ۲۸۴ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه¬های تعهد هویت؛ ابراز وجود و احساس تنهایی را تکمیل نمودند و اطلاعات به دست آمده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت که به بحث و نتیجه گیری از آنها پرداخته می شود.
۵-۱-تبیین فرضیه های پژوهش
پژوهش حاضر در فرضیه ۱ به دنبال آن بود که نشان دهد تعهد هویت پیش بینی کننده معناداری برای احساس تنهایی است یا خیر؟. نتیجه مطالعه نشان داد، ۸٫۶% از تغییرات متغیر احساس تنهایی توسط متغیر تعهد هویت تبیین می شود. و متغیر تعهد هویت، توانایی پیش بینی تغییرات متغیر احساس تنهایی را دارد. همچنین، به ازای هر واحد تغییر در متغیر تعهد هویت به میزان ۰٫۲۹۹- در متغیر احساس تنهایی تغییرات حاصل می شود. نتایج تحقیقات ناصحی(۱۳۹۰)، حجازی و همکاران(۱۳۸۹)؛ برونسکی و کوک (۲۰۰۵)؛ برزونسکی(۲۰۰۴)؛ بوید وهانت (۲۰۰۳)؛ برزونسکی تامی وکینی (۱۹۹۷) نشان داده است که، بین سبک های هویت و احساس تنهایی رابطه معکوس وجود دارد و با افزایش سبک هویت، میزان احساس تنهایی کاهش می یابد.
تحقیقات نشان داده است که افراد با سبک هویت هنجاری نسبت به اطلاعات تهدید کننده باورها و ارزش های خود بسته هستند به طور انعطاف ناپذیر تعهدات هویت سازمان یافته ای را پذیرفته اند و تلاش می کنند به صورت دفاعی آن را نگهداشته ادامه دهند. و به طور پایدار متعهد هستند (برزونسکی و کوک، ۲۰۰۰، برزونسکی ۲۰۰۳). همچنین، تحقیقات نشان می دهد که سبک سردرگم/ اجتنابی با تکانشی بودن خودآگاهی حداقل ، خودکنترلی محدود و تعهد ضعیف در روابط همراه است(برزونسکی، ۲۰۰۲).
از نظر برزونسکی( ۲۰۰۵) ساختار هویت خصوصا مفروضه های ضمنی معیارها و تعهدات ارزشی که “هسته سخت” آن را ایجاد می کنند احساسی از یگانگی و تداوم خود را برای افراد فراهم می آورند. برزونسکی (۱۹۸۹) بیان می دارد که در سبک هویت اطلاعاتی تمایل به بررسی راه حل های چندگانه برای مساله به منظور جست و جوی چند جایگزین قبل از متعهد شدن به یکی از آنهاست و سبک هویت هنجاری تمایل به هم نوا شدن با انتظارات خانواده و اجتماع و درجه بالایی از تعهد به افراد مهم و استفاده از نظر آنهاست(برزونسکی ۱۹۹۲). همچنین، سبک هویت مغشوش / اجتنابی: تمایل به تعلل و به تاخیر انداختن تصمیم گیری های شخصی و اجتناب از پرداختن به موضوعات هویت و در نتیجه تعهد هویت است( برزونسکی ۱۹۸۹، ۱۹۹۰).
افرادی که بر سبک هویت اطلاعاتی و سبک هویت هنجاری تکیه می کنند تعهدات هویت قوی تر و روشن تری نسبت به افراد مغشوش/ اجتنابی کسب کرده اند کمبود تعهدات استوار در افراد مغشوش / اجتنابی آنان را در موقعیت آسیب پذیری قرار می دهد. گرچه استفاده از سبک های پردازش اطلاعاتی و هنجاری هر دو با تعهد هویت همبستگی مثبت دارد.
تعهدات برای افراد احساس هدفمندی و جهت گیری به همراه داشته و به مثابه یک چارچوب مرجع عمل می کنند که در محدوده ی آنها رفتار و بازخورد کنترل، ارزیابی و تنظیم می گردد. (بریکمن، ۱۹۸۷، نقل از برزونسکی ۲۰۰۳؛ نورمی ۱۹۹۱) مطالعات نشان داده اند که قدرت تعهد با تصمیم گیری سنجیده و حساب شده و مقابله مساله مدار رابطه مثبت و با اهمال کاری، دلیل تراشی، جهت گیری مبتنی بر دیگری تمایل به تجربه وحشت قبل از تصمیم گیری و کمرویی کلی رابطه منفی دارد(برزونسکی ۱۹۹۰، ۱۹۹۲؛ برزونسکی و فراری ۱۹۹۶).
با توجه به ارتباط بین سبک های هویت و تعهد هویت، می توان نتیجه گرفت که با افزایش تعهد هویت، احساس تنهایی کاهش می یابد. بنابراین نتیجه بدست آمده در فرضیه اول تحقیق منطقی به نظر می رسد.
فرضیه ۲ به دنبال آن بود که آیا ابراز وجود پیش بینی کننده معناداری برای احساس تنهایی است یا خیر؟. نتیجه مطالعه حاضر حاکی از آن است که ۱٫۴% از تغییرات متغیر احساس تنهایی توسط متغیر ابراز وجود تبیین می شود. و متغیر ابراز وجود، توانایی پیش بینی متغیر احساس تنهایی را دارد. بنابراین، به ازای هر واحد تغییر در متغیر ابراز وجود به میزان ۰٫۱۳۱- در متغیر احساس تنهایی تغییرات حاصل می شود. نتایج تحقیق حاضر با نتایج تحقیقات صاحب الزمانی و همکاران (۱۳۸۸)؛ تابع بردبار و همکاران(۱۳۸۸)؛ آدلف (۲۰۰۱)؛ و آرچر و همکاران(۲۰۰۱) همسو است. در همه تحقیقات فوق رابطه بین ابراز وجود با احساس تنهایی یک رابطه منفی و معکوس است.
بنابر مطالعات و نظرات موجود در این زمینه با افزایش ابرازوجود، احساس تنهایی کاهش می یابد(صاحب الزمانی و همکاران، ۲۰۱۰). در تببین این رابطه می توان گفت که وقتی فرد نسبت به خود ابراز وجود مثبتی داشته باشد، در ارتباط با روابط بین فردی به دلیل اینکه خود را باور دارد، راحت تر می تواند با اطرافیان ارتباط برقرار نماید و سریعتر با محیط جدید و موقعیت جدید سازگار شود، بنابراین احساس تنهایی که ناشی از سرخوردگی و عدم سازگاری با اطرافیان است در افراد با ابراز وجود بالا کاهش می یابد(تابع بردبار و همکاران، ۱۳۸۸؛ آدلف، ۲۰۰۱؛ آرچر و همکاران، ۲۰۰۱).
همچنین، ارتباط یکی از مهم‌ترین زمینه‌های سلامت زندگی اجتماعی و منشأ فرهنگ و به عنوان زمینه و مبنای حرکت و ارتقای انسانی است که اگر نادیده گرفته شود، بی شک پایه اصلی زندگی می‌لغزد و رضایت از آن محو می‌شود. در این میان ارتباط مؤثر با دیگران، مهارتی است که انسان را در موقعیّت ممتاز و بهتری قرار می‌دهد و دست‌یابی به موفّقیّت و خوشبختی را سهل‌تر می‌سازد. ارتباط مؤثر رابطه‌ای است که در آن شخص به گونه‌ای عمل می‌کند که در آن علاوه بر اینکه خودش به خواسته‌هایش می‌رسد، افراد مقابل نیز احساس رضایت دارند. یکی از مهارت‌های ارتباط مؤثر، جرأت ورزی است. افرادی که از مهارت جرأت ورزی (حدّ وسط برخورد منفعلانه و پرخاشگری) بی بهره‌اند، نمی‌توانند از خودشان دفاع نمایند؛ لذاست که غالباً در برخورد با دیگران منفعل، پشیمان، تنها و ترسو بوده و به جای اهمّیّت به نیازها و خواسته‌ای خود، از خواسته‌ها و نظر دیگران تبعیّت می‌کنند.
جرأت ورزی، یعنی دفاع از حقوق خود و بیان افکار و احساسات خویش که به شیوه مستقیم، صادقانه و مناسب انجام شود. افراد جرأت‌ورز برای خود و دیگران احترام قائل هستند. آنان منفعل نیستند و ضمن این که به خواسته‌ها و نیازهای دیگران احترام می‌گذارند، اجازه نمی‌دهند دیگران از آن‌ها سوء استفاده کنند و به شیوه قاهرانه با آنان ارتباط برقرار کنند.
جرأت ورزی مهارتی است در راه خود کارآمدی و خود کنترلی در افراد که اعتماد به نفس و عزّت نفس آن‌ها را تقویّت می‌کند. این مهارت که جزو مهارت‌های مقابله با خشم و همچنین بهترین روش ارتباط رضایت‌بخش با دیگران است، بسان سایر مهارت‌های ارتباطی نیازمند دانش، تدبیر، مذاکره و انعطاف پذیری است.