T . novcllus
T . thioparus
۱ , ۲ , ۳
۱ ,۲ , ۳ , ۴ , ۵ , ۶
۱ , ۲ , ۷
۲ , ۳
۱ , ۲ , ۳ , ۴ , ۸ , ۹
تعداد باکتری های جنس تیوباسیلوس در بسیاری از خاک های زراعی، کم و در حد صد سلول در هر گرم خاک خشک می باشد. حتی در بسیاری از موارد جمعیت باکتری های تیوباسیلوس اتوتروف در خاک، صفر گزارش شده است. برای افزایش تعداد اتوتروف های اکسید کننده کود گوگردی به ویژه باکتری های جنس تیوباسیلوس، دو راه عمده وجود دارد.
( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )
۱ – تلقیح خاک با انواع کودهای بیولوژیک گوگردی
۲ – استفاده مداوم از گوگرد در خاک های زراعی (خاوازی و همکاران، ۱۳۸۴ و تیت، ۱۹۹۵).
۱-۵-۴- نتایج حاصل از کاربرد کود زیستی بیوسولفور
دلایل اصلی برای نسبت دادن نقش اکسایش گوگرد به تیوباسیلوس ها این است که این باکتری ها ترکیبات احیا شده گوگرد را اکسیده می کنند و این تنها راه کسب انرژی در آنها است. اگر چه تعداد آنها در خاک کم است ولی با افزودن گوگرد تعدادشان افزایش می یابد که این افزایش با ازدیاد تولید سولفات مطابقت دارد. به علاوه تلقیح خاک با تیوباسیلوس، باعث افزایش این موجودات و در نتیجه افزایش اکسایش گوگرد می شود (وین رایت، ۱۹۸۴).
تلقیح باکتری های تیوباسیلوس بدون مصرف گوگرد نمی تواند تغییرات معنی داری را نسبت به شاهد ایجاد کند، در حالیکه در تحقیقی که توسط نصرآبادی و همکاران (۱۳۸۱) انجام شد مصرف مایه تلقیح تیوباسیلوس بدون مصرف گوگرد اثرات مثبتی روی شاخص های اندازه گیری شده نشان داده است. دلیل این امر استفاده از کود بیولوژیک تیوباسیلوس همراه با ماده نگهدارنده ای است که بخشی از آن را گوگرد تشکیل می دهد و اکسیده شدن سریع همین گوگرد می تواند دلیلی بر اثرات مثبت این کود بیولوژیک باشد. همچنین استفاده همزمان از باکتری برادی ریزوبیوم و کود میکروبی تیوباسیلوس جذب نیتروژن را در اندام های هوایی افزایش داد و این نشان می دهد این دو باکتری نسبت به هم دارای اثرات سینرژیستی می باشند و کاربرد توأم آنها می تواند در افزایش عملکرد سویا و بهبود تثبیت نیتروژن در این گیاه مؤثر باشد. این فرایند بر نقش مؤثر کود میکروبی گوگرد در تثبیت نیتروژن مولکولی در گیاه سویا اشاره دارد (قربانی نصرآباد و همکاران، ۱۳۸۱).
در بررسی انجام گرفته توسط بشارت (۱۳۷۷)، بیشترین میزان کاهش pH و افزایش جذب آهن و فسفر در گیاه ذرت مربوط به زمانی بود که گوگرد همراه با باکتری های تیوباسیلوس اجباری به خاک اضافه شد و بیشترین مقدار عملکرد نیز مربوط به هنگامی بود که گوگرد همراه با تیوباسیلوس های اجباری و یا مخلوط اجباری و اختیاری استفاده گردید. در یک آزمایش، کاربرد بیوسوپر۱ (آپاتیت+ گوگرد+ تیوباسیلوس) در سه نوع خاک آهکی، عملکرد وزن خشک شبدر سفید را ۲۰-۱۰ درصد افزایش داد. تلقیح خاک فسفات (آپاتیت) با باکتری های اکسید کننده گوگرد و کاربرد آن همراه با گوگرد باعث افزایش معنی دار وزن خشک در ذرت نسبت به تیمار شاهد گردید (نورقلی پور و همکاران، ۱۳۷۹) ضمن بررسی اثر مصرف گوگرد و تلقیح باکتری های تیوباسیلوس بر عملکرد چاودار پی بردند که در تیمارهای تلقیح شده، مقدار اکسیداسیون گوگرد ۱۱ برابر بیشتر از تیمارهای تلقیح نشده است. به علاوه عملکرد و مقدار فسفر جذب شده توسط گیاه در تیمارهای تلقیح شده به طور معنی داری بیشتر بود. دلوکا و همکاران (۱۹۸۹) در بررسی های مشابه دریافتند که میزان عملکرد در تیماغر گوگرد همراه با باکتری های تیوباسیلوس با عملکرد به دست آمده از مصرف کود سوپرفسفات تریپل برابر بوده است.
فصل دوم
مواد و روش ها
۲-۱- موقعیت و محل اجرای آزمایش
این آزمایش در بهار سال ۱۳۹۱ در ایستگاه تحقیقاتی آبخوان پلدشت وابسته به مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی آذربایجان غربی اجرا شد. طول جغرافیایی محل اجرای آزمایش”۱۸، ‘۴۴،°۳۷ شرقی وعرض جغرافیایی آن //۵۳، /۱۰،°۴۵ شمالی و ارتفاع آن از سطح دریا ۱۳۳۸ متر می باشد. میانگین بارش سالانه ایستگاه، ۲۹۶ میلی متر و بر اساس اطلاعات ۳۵ ساله ایستگاه هواشناسی ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی شهرستان پلدشت متوسط درجه حرارت سالانه ۵/۱۱ درجه سلسیوس است. تغییرات دما و بارندگی در سال اجرای طرح در جدول ۲-۱ آمده است.
جدول ۲-۱ مشخصات هواشناسی ایستگاه تحقیقاتی آبخوان پلدشت ۱۳۹۱٫
ماه
معدل حداکثر
معدل حداقل
متوسط
معدل حداکثر
معدل حداقل
متوسط
جمع بارندگی ماهانه (میلیمتر)
مجموع ساعات آفتابی
مجموع تبخیر
فروردین
۲۱
۷/۴
۹/۱۲
۳ /۷۲
۸/۲۳
۳/۴۸
۴/۳
۹/۲۳۸
۹/۹۹
