ماده ۸
محدودیت های زمانی
حقوق مربوط به جبران خسارت به موجب این کنوانسیون در صورت عدم اقامه دعوی ظرف ۳ سال از تاریخ وقوع خسارت ساقط خواهد شد. به هر حال در هیچ موردی دعوی پس از ۶ سال از تاریخ حادثه موجد خسارت اقامه نخواهد شد. در موردی که این حادثه از سلسله ای از وقایع تشکیل شده باشد، مدت ۶ ساله از تاریخ اولین واقعه آغاز خواهد شد.
ماده ۹
صلاحیت

1. 1. هنگامی که یک سانحه موجب بروز خسارت آلودگی در سرزمین یک یا چند دولت متعاهد و از جمله دریای سرزمینی یا منطقه مورد اشاره در بخش (۲) (الف) ماده ۲ می گردد، یا در سرزمین، دریای سرزمینی و یا منطقه مزبور، اقدامات پیشگیرانه جهت پیش گیری یا به حداقل رساندن خسارت آلودگی انجام می پذیرد، طرح دعاوی پرداخت غرامت تنها می تواند در دادگاه های این دولت های عضو اقامه گردد.

1. 1. در رابطه با هر نوع اقدامی مطابق با بند (۱)، اخطار معقول به هر خوانده داده خواهد شد.

1. 1. هر یک از دولت های عضو می بایست تضمین نماید که دادگاه های آن از صلاحیت لازم جهت رسیدگی به چنین دعاوی جبران خسارت مطابق با این کنوانسیون برخوردار می باشند.

ماده ۱۰
شناخت و اجرا

1. 1. هر رأی صادره توسط دادگاه صلاحیت دار بر طبق ماده (۹) که در دولت صادر کننده لازم الاجراء بوده و به طرق عادی نیز قابل تجدید نظر نباشد می بایست در هر یک از دول عضو معتبر شناخته شود جز در موارد ذیل:

الف- جایی که رأی از طریق تقلب بدست آمده باشد، یا
ب- جایی که به خوانده اطلاع معقول و فرصت عادلانه برای طرح مطلبش داده نشده باشد.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

1. 1. رأیی که به موجب بند (۱) معتبر شناخته می شود در هر یک از دولت های عضو به محض انجام تشریفات لازم در آن کشور لازم الاجراء می باشد. تشریفات نباید مجوزی برای اعاده دادرسی از حیث ماهیت باشد.

ماده ۱۱
شرط جاشینی
این کنوانسیون جانشین هر کنوانسیون بین المللی لازم الاجراء یا مفتوح برای امضاء، تصویب یا الحاق در تاریخی که کنوانسیون برای امضاء مفتوح می شود فقط تا حدی که چنین کنواسیون هایی با آن در تعارض باشند خوهد شد، با این حال، هیچ یک از مفاد این ماده بر تعهدات دولت های عضو در مقابل دولت های غیرعضو که از چنین کنوانسیون های بین المللی ناشی می گردد، تأثیری نخواهد داشت.
ماده ۱۲
امضاء، تصویب، پذیرش، تصدیق و الحاق

1. 1. این کنوانسیون از تاریخ اول اکتبر ۲۰۰۱ میلادی لغایت ۳۰ سپتامبر ۲۰۰۲ برای امضاء توسط تمامی دولت ها مفتوح می باشد و از آن زمان نیز برای الحاق مفتوح خواهد بود.

1. 1. دولت ها می توانند به طرق ذیل رضایت خود را جهت تعهد به این کنوانسیون اعلام نمایند:

الف- امضاء بدون شرط نسبت به تصویب، پذیرش یا تصدیق؛
ب- امضاء به شرط تصویب، پذیرش یا تصدیق و متعاقب آن، تصویب، پذیرش یا تصدیق؛ یا
ج- الحاق.

1. 1. تصویب، پذیرش، تصدیق یا الحاق با تودیع یک سند بدین مضمون نزد دبیر کل اعتبار خواهد یافت.

1. 1. هر سند تصویب، پذیرش، تصدیق یا الحاق که پس از لازم الاجراء شدن اصلاحیه این کنوانسیون به همه دولت های عضو یا پس از تکمیل اقدامات لازم جهت لازم الاجراء شدن اصلاحیه نسبت به دولت های عضو مربوطه تودیع می گردد، به نحوی که توسط اصلاحیه تغییر یافته است، بر این کنوانسیون اعمال می گردد.

ماده ۱۳
دولت هایی که بیش از یک نظام حقوقی دارند

1. 1. چنانچه دولتی دارای دو یا چند واحد سرزمینی است که هر یک دارای نظام های حقوقی متفاوتی در رابطه با مسائلی می باشند که در این کنواسیون مطرح است، می تواند در زمان امضاء، تصویب، پذیرش، تصدیق یا الحاق اعلام نماید که این کنوانسیون بر تمام واحد های سرزمینی آن یا تنها یک یا چند واحد اعمال شده و نیز می تواند این اعلامیه را با ارائه هر نوع اعلامیه دیگر در هر زمانی تغییر دهد.

1. 1. هر نوع اعلامیه ای از این دست باید به دبیرکل ارائه شده و صراحتاً آن دسته از واحد های سرزمینی ای را که کنوانسیون بر آن ها اعمال می گردد، ذکر نماید.

1. 1. در ارتباط با دولت عضوی که چنین اعلامیه ای صادر کرده است:

الف- در تعریف «مالک ثبت شده» در بند (۴) ماده ۱، اشاره به دولت، اشاره به واحد های سرزمینی مذکور قلمداد خواهد شد؛
ب- اشاره به دولت محل ثبت کشتی، و در ارتباط با گواهینامه بیمه اجباری، اشاره به دولت صادر کننده یا تصدیق کننده، به معنای واحد های سرزمینی است که به ترتیب در آن ها کشتی ثبت شده و یا اقدام به صدور یا تصدیق گواهینامه نموده است؛
ج- اشارات این کنوانسیون به شروط قوانین ملی اشاره به شروط قانون واحد سرزمینی مربوطه تلقی خواهد شد؛ و
د- اشاره مواد ۹ و ۱۰ این کنوانسیون به دادگاه و احکامی که می بایست در دولت های عضو شناخته شوند، به ترتیب اشاره به دادگاه ها و احکامی تلقی می گردند که باید در واحد سرزمینی مربوطه شناخته شوند.
ماده ۱۴
لازم الاجراء شدن

1. 1. این کنوانسیون یک سال پس از تاریخی که در آن ۱۸ دولت، شامل پنج دولت که مجموع ظرفیت ناخالص کشتی های آن ها دستِ کم یک میلیون واحد است، بدون شرط نسبت به تصویب، پذیرش یا تصدیق آن را امضاء کرده و یا اسناد تصویب، پذیرش، تصدیق یا الحاق خود را نزد دبیر کل تودیع نمایند، لازم الاجراء خواهد شد.

1. 1. برای هر دولتی که پس از تأمین شرایط مندرج در بند (۱) جهت لازم الاجراء شدن، این کنوانسیون را مورد تصویب، پذیرش، تأیید یا الحاق قرار می دهد، این پروتکل ۳ ماه پس از تاریخ تودیع سند مربوطه توسط این دولت لازم الاجراء خواهد گردید.

ماده ۱۵
انصراف

1. هر یک از دولت های عضو می تواند در هر زمان پس از تاریخی که این کنوانسیون برای آن دولت لازم الاجراء می گردد از آن انصراف دهد.